Tartiflette
Zdjęcie bbc.co.uk
Tartiflette to nowoczesny wynalazek pochodzący z górzystego regionu Savoie, który szybko stał się klasykiem. Jego receptura została opracowana w latach 80-tych. Inspiracją było tradycyjne danie o nazwie La pela, zapiekanka z ziemniaków, cebuli i sera gotowana na patelni z bardzo długą rączką, zwaną po prowansalsku pela (szpadel). W latach 80. Syndykat Producentów Sera Reblochon wpadł na pomysł założenia firmy, która ożywiłaby starożytne danie pod nową nazwą Tartiflette, która pochodzi od sabaudzkiego tartiflé oznaczającego „ziemniak”. Taki rozgłos pomógł zwiększyć sprzedaż lokalnego sera.
Mieszkańcy Sabaudii usłyszeli o tartiflette dopiero wtedy, gdy pojawiło się ono w menu restauracji we wszystkich zimowych ośrodkach narciarskich. Nie dali się jednak zmylić i szybko sprawili, że danie stało się tradycyjne i autentyczne, mnożąc jego odmiany.
Wina Savoie nie są łatwe do znalezienia w Rosji, więc jeśli natkniesz się na butelkę Domaine Curtet Altesse, weź ją bez wahania. Jest to idealne połączenie z tartiflette. Dzięki orzeźwiającej kwasowości wino to poradzi sobie nawet z tak obfitym i tandetnym daniem.
Tatar wołowy
Zdjęcie wikipedia.org
Wielu zagranicznych turystów znalazło się w sytuacji pana Beana, gdy po zamówieniu tatara i oczekiwaniu apetycznego steku, otrzymali potężną porcję surowego mięsa mielonego, które z jakiegoś powodu podawane jest z frytkami. Tak, francuska gastronomia czasami zaskakuje. Jeśli dziś w Rosji tatar wołowy jest raczej małą przekąską, we Francji jest pełnoprawnym daniem głównym. Najczęściej mięso jest podawane w swojej naturalnej postaci, a gość może je przyozdobić dodatkami i przyprawami według własnego gustu.
Uważa się, że nazwa „tatar” pochodzi od Tatarów, tureckiego ludu zamieszkującego terytorium Rosji. Kiedyś byli koczownikami i jedli surowe mięso końskie. W Europie tradycja podawania surowego mięsa pojawiła się dopiero w XIX wieku, ale Francuzi ją polubili. Dziś jest to klasyczne danie paryskich bistro.
Tatarowi powinno oczywiście towarzyszyć czerwone wino. Warto spróbować młodego, jasnego cabernet franc Les Roches od Thierry Germain. Doskonale podkreśli teksturę mięsa i doda potrawie soczystości.
Blanquette z cielęciny
Zdjęcie cuisineaz.com
Blanquette de veau to kremowy gulasz z cielęciny gotowany z dużą ilością masła, śmietany i marchwi. Tradycyjnie ragout zagęszcza się zasmażką (roux), czyli mieszanką mąki i masła. Zazwyczaj podaje się go z ryżem. Niezbyt dobrze znane za granicą, danie to konsekwentnie znajduje się w pierwszej dziesiątce, gdy Francuzi są pytani o swoje ulubione danie.
Chociaż region pochodzenia potrawy nie jest dokładnie znany, wiele osób kojarzy ją z Lyonem i Doliną Rodanu. To właśnie stamtąd pochodzi wino. Pomimo mięsa jako głównego składnika, blanquette to danie, które definiuje sos. Kremowy, śmietankowy, wymaga białego wina, takiego jak Guigal Côtes du Rhône Blanc ze złożonego zestawu lokalnych odmian winogron.
Wołowina po burgundzku
Wołowina po burgundzku to jeden z najbardziej znanych i ulubionych francuskich przepisów. Danie to było niegdyś bardzo popularnym posiłkiem świątecznym wśród burgundzkich chłopów. Jedzono ją z chlebem tostowym natartym czosnkiem. Następnie stało się niedzielną specjalnością, dla której cała rodzina zbierała się wokół stołu. Każdy dom miał swój własny sposób gotowania wołowiny.
Tradycyjny przepis, oprócz mięsa i wina, zawiera grzyby, boczek, czosnek, cebulę i aromatyczne zioła (pietruszka, tymianek, liść laurowy). Główną osobliwością tego przepisu jest to, że mięso wymaga długiego czasu gotowania i musi być gotowane na wolnym ogniu.
Oczywiście boeuf bourguignon powinien być podawany z winem burgundzkim, ale można oszukać i zamiast modnego, ale drogiego pinot noir, podać potężne, muskularne i nieco bardziej przystępne cenowo gamay Château Thivin Clos Bertrand, które z łatwością poradzi sobie zarówno z teksturą mięsa, jak i bogatym sosem.
Tarte tatin
Zdjęcie olenkacooks.com
Tarta z jabłkami do góry nogami to chyba najsłynniejszy francuski deser. Zgodnie z przepisem, owoce (zwykle jabłka), które są karmelizowane przed pieczeniem, są przykrywane ciastem, a następnie odwracane tak, aby znalazły się na wierzchu. Zazwyczaj podaje się go z kremem angielskim (custard) lub lodami.
We Francji tego dania uczy się gotować w szkole. Nauczyciele opowiadają historię jego powstania. Stephanie Taten stworzyła ciasto nazwane swoim imieniem przez pomyłkę w 1898 roku: próbowała zrobić tradycyjną szarlotkę, ale przypadkowo zostawiła jabłka w cukrze i maśle na zbyt długo. W pośpiechu, aby uratować deser, położyła ciasto na zrumienionych owocach, a następnie włożyła blachę do piekarnika. W ten sposób, dzięki pomyłce, powstał jeden z ulubionych deserów Francuzów.
Jeśli masz ochotę na słodycze, nie odmawiaj sobie przyjemności i weź pół butelki sauternes Château de Rolland, aby towarzyszyć temu prostemu deserowi. Aromatyczne i maślane wino doskonale podkreśli owocowy smak deseru i uzupełni go nutami wanilii, przypraw i skórki pomarańczowej.
